فرهنگستان زبان و ادب فارسی

علی (پدرام) میرزایی که زبان را یک موجود زنده و سیستمی منعطف می‌داند می‌گوید، نمی‌توان برای یک موجود زنده تعیین تکلیف کرد که واژه‌ای را حتما بپذیرد و واژه‌ای را اصلا نپذیرد.

محمد دهقانی که معتقد است برخود «نظامی»، «تشکیلاتی» و «دولتی» با زبان کار درستی نیست می‌گوید: به نظر من درآوردن واژه‌سازی به صورت دولتی و این‌که فرهنگستان خودش را متصدی این کار می‌داند غلط است.

مزدک انوشه معتقد است این‌که با واژه‌گزینی‌های فرهنگستان شوخی می‌شود، به این دلیل است که این واژه‌ها جدی گرفته و دیده می‌شوند؛ یعنی جامعه زبانی به آن‌ها بی‌اعتنایی نمی‌کند.

حسین بیات معتقد است، شوخی‌ با واژه‌های فرهنگستان نشان می‌دهد امروزه تعداد بیشتری از مردم دغدغه زبان فارسی را دارند و این اتفاق خوبی است.

محمدرضا ترکی با بیان این‌که فرهنگستان شوخ‌طبعی‌ را حقّ مردم می‌داند می‌گوید: البتّه برخی افراد که عادت دارند همه‌چیز را سیاسی کنند، بدون هیچ دلیل و ضرورتی، واژه‌گزینی را که یک فرایند علمی و تخصّصی است، به سیاست آلوده می‌کنند

اسماعیل با اشاره به زبان‌های جعلی و ساختگی و غیرطبیعی بودن زبان خبرها و گزارش‌های رسانه‌ها، از دلایل مقاومت در برابر فرهنگستان زبان و ادب فارسی می‌گوید.

معاون گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی می‌گوید: نبود ارتباط با برخی نهادها باعث می‌شود خیلی از واژه‌ها وارد شود و بعد ما به فکر ساختن جایگزین برای آن‌ها بیفتیم.

مسعود جعفری‌جزه درحالی از دلایلی که سبب دست‌مایه طنز شدن واژه‌های فرهنگستان می‌شود می‌گوید که معتقد است واژه‌هایی که امروزه رایج شده‌اند هم زمانی برای مردم عجیب و غریب بودند.

محمد شادروی‌منش از عده‌ای که مخالفت‌شان با فرهنگستان را به واژه‌های تصویب‌شده توسط آن تسری می‌دهند و از واژه‌هایی که مصوب فرهنگستان نیستند اما در فضای مجازی به آن منسوب و تمسخر می‌شوند، می‌گوید.

مصطفی عاصی معتقد است، در واژه‌گزینی برای واژه‌های عمومی باید دقت بیشتری شود تا مورد پسند مردم باشد و جنبه شوخی پیدا نکند.